Samotna blondynka w podrozy

Byc w podrozy samotna blondynka nie znajaca portugalskiego nie jest tak zle. Taka samotna blondynka nie znajaca portugalskiego od razu budzi we wszystkich wokol uczucie litosci i trwogi. Wszystko zaczelo sie od tego, ze nad ranem zepsul sie autobus i wszyscy probowali mi wytlumaczyc, co mam robic. Wszystko dobrze sie skonczylo, ale za to ja stalam sie wsrod wspolpasazerow i pracownikow firmy przewozowej Viacao Novo Horizonte niemala atrakcja. Wydelegowano na poczatku jednego z pracownikow, a potem jednego z pasazerow do bycia odpowiedzialnym za kontakty ze mna. Owi delegaci wyrozniali sie tym, ze gdy mowili do mnie po portugalsku, mowili wolno. A gdy nie rozumialam, powtarzali to samo pytanie tylko wolniej. Jak w tej historii, gdy przychodzi obcokrajowiec do sklepu w Polsce, a sprzedawczyni mowi, ze placi trzy piecdziesiat. Obcokrajowiec bezradnie rozklada rece na znak, ze nic nie zrozumial. a sprzedawczyni na to bardzo wolno i akcentujac kazda sylabe: ´trzy piec-dzie-siat´. Jak juz sytuacja z zepsutym autokarem sie uspokoila, wspolpasazerowie mieli czas, by przez wydelegowanego pasazera popytac mnie o rozne dziwne rzeczy. Moze te pytania nie byly dziwne, tylko ja nie wszystko zrozumialam. Pytali miedzy innymi o to, czy nie jestem glodna, czy tatuaz na stopie zrobilam w Salvadorze, czy schodzaca z dekoltu skora boli albo swedzi i czy przypadkiem - bron Boze - nie jestem z Argentyny. Nie mogli sie tez nadziwic, ze nie lece samolotem. Rozmowy byly smieszne i rwane, bo ja nie do konca rozumialam ich portugalski, a oni pewnie nie do konca rozumieli moj hiszpanski. Dobrze, ze jeszcze jest muzyka i usmiech - cos, co znaczy to samo w kazdym jezyku.

Komentarze (0)